POJEMNOŚĆ: 71 008
MIEJSCE: Warszawa, Polska
DATA OTWARCIA: 1955 rok
DATA ZAMKNIĘCIA: 2008 rok
Często nazywany jednym z dwóch polskich „stutysięczników” Stadion Dziesięciolecia nigdy oficjalnie nie mieścił takiej widowni. Zaprojektowany został na nieco ponad 71 000 miejsc, a formalny rekord frekwencji to 90 000. Wszystko wskazuje jednak na to, że istotnie kilkakrotnie przekroczono granicę 100 000 osób.
Olbrzymi obiekt został otwarty w 11. rocznicę Manifestu Lipcowego i miał być oczkiem w głowie władz komunistycznych. Odbywało się wiele wydarzeń o dużym znaczeniu propagandowym, a 08.09.1968 doszło do próby samobójczej Ryszarda Siwca, filozofa protestującego podczas wielkich dożynek przeciwko agresji na Czechosłowację.
Mimo pierwotnego celu jeszcze za rządów PZPR obiekt został opuszczony, ponieważ modernizacja była nieopłacalna. Stadion nigdy nie miał oświetlenia i bogatej infrastruktury, dlatego wymagałby ogromnych nakładów na modernizację. W 1989 roku Warszawa wydzierżawiła go firmie Damis, która utworzyła tam słynny Jarmark Europa. We wrześniu 2007 skończyła się umowa dzierżawy, a w maju 2008 ruszyło próbne palowanie pod nowy Stadion Narodowy. Ostatnią imprezą na Stadionie Dziesięciolecia – wtedy już rozkopanym w ogromnym stopniu – były zawody motocyklowe X Fighters (06.09.2008).
POJEMNOŚĆ: 47 202
MIEJSCE: Chorzów, Polska
DATA OTWARCIA: 1956 rok
Jest to obiekt uniwersalny, mogą się na nim bowiem odbywać mecze piłkarskie, zawody żużlowe, mityngi lekkoatletyczne oraz imprezy muzyczne. Od chwili oddania do użytku, największa tego typu budowla w Polsce. Natomiast przebudowa w 2011 roku i budowa Stadionu Narodowego w Warszawie spowodowała spadek na drugie miejsce.
W 1993 Polski Związek Piłki Nożnej specjalną uchwałą nadał Stadionowi Śląskiemu nazwę „Narodowy”. Ministerstwo Sportu i Turystyki twierdzi, że PZPN jako stowarzyszenie sportowe nie ma uprawnień do nadawania nazw stadionom. Stadion Narodowy w Warszawie to nazwa zarejestrowana w Urzędzie Patentowym, na rzecz Ministerstwa Sportu i Turystyki.
Od 2009 roku stadion jest nieużywany z powodu trwającej do dziś przebudowy obiektu.
POJEMNOŚĆ: 82 000
MIEJSCE: Londyn, Wielka Brytania
DATA OTWARCIA: 1923 rok
DATA ZAMKNIĘCIA: 2000 rok
Stary stadion Wembley był jednym z najsłynniejszych i najbardziej znanych stadionów piłkarskich na świecie. Został otwarty oficjalnie 28 kwietnia 1923, przez króla Jerzego V. W 2003 został wyburzony, a w jego miejsce zbudowano nowy stadion na 90 tys. miejsc.
POJEMNOŚĆ: około 200 000
MIEJSCE: Rio de Janeiro, Brazylia
DATA OTWARCIA: 1950 rok
Stadion Maracanã w Brazylii w Rio de Janeiro – kiedyś największy stadion piłkarski świata mogący pomieścić do około 200 tysięcy widzów. Zbudowany w latach 1948–1950. Aktualnie po wielu modernizacjach jego pojemność wynosi 78 838 miejsc.
Stadion jest położony na terenie zbudowanego w latach 1949–1951 (ok. 200 ha), reprezentacyjnego ośrodka sportowego noszącego również nazwę „Maracanã”. Na terenie tego ośrodka znajduje się także pływalnia z trybunami dla 25 tysięcy osób oraz tor kolarski i strzelnica.
Oddany został do użytku na otwarcie mistrzostw świata w piłce nożnej w 1950. Po 1950 wykorzystywany był głównie do rozgrywania meczów piłkarskich pomiędzy największymi klubami Rio de Janeiro: Flamengo, Botafogo, Fluminense i Vasco da Gama. Stadion bywał również gospodarzem innych wydarzeń sportowych oraz wielu koncertów.
Stadion Maracanã uważany jest w Brazylii za największy cud architektury sportowej, a także największą świątynię drugiej brazylijskiej religii – futbolu. Jest stadionem narodowym, według konwencji haskiej z 14 maja 1954 jest dobrem narodowym, a tym samym posiada status zabytku.
POJEMNOŚĆ: około 250 000
MIEJSCE: Praga, Czechy
DATA OTWARCIA: 1926 rok
DATA ZAMKNIĘCIA: 2007 rok
Otwarcie nastąpiło w 1926 roku. Już wtedy stadion był ogromny. Plac gry miał wymiary ponad 300x200 metrów. Trybuny jeszcze były skromne – wzniesione tylko na wałach, miejscami rozbudowane o drewniane sektory. Z czasem były jednak zastępowane nowymi, żelbetowymi. W 1932 roku ze wszystkich stron stały już żelbetowe konstrukcje, a do 1937 roku obiekt osiągnął swoją maksymalną pojemność – 250 tys. miejsc (choć niektóre źródła podają też 220 i 240). Trybuny nie wyglądają na tak pojemne, ale pojemność jest o tyle realna, że obwód konstrukcji jest wielki, a większość miejsc stanowiły stojące trybuny bez ławek czy krzesełek.
Tak niewiarygodne tłumy zdarzały się zresztą w historii obiektu nie raz. Velký strahovský stadion był miejscem parad wojskowych, wielkich wystąpień i przede wszystkim pokazów gimnastycznych Sokół, odbywających się co kilka lat. Te wielkie imprezy można porównać chyba tylko z festiwalem Arirang z Korei Północnej. Tak wyglądały fragmenty największych pokazów, z roku 1938. Według oficjalnych informacji na trybunach było wtedy faktycznie ćwierć miliona widzów:
Po II wojnie światowej festiwale Sokół przerodziły się w Spartakiady, ale pełniły tę samą funkcję, przyciągając tysiące obywateli socjalistycznego kraju. Wiele tysięcy uczestniczyło też w samych przygotowaniach do imprez. Rozgrywane co 5 lat Spartakiady zakończyły się wraz z wkroczeniem Czech na drogę demokracji. Co prawda imprezy wciąż mają miejsce, ale już na 13-krotnie mniejszym stadionie Evzena Rosickeho, który leży w pobliżu. Poniżej film z ostatniej Spartakiady:
W nowej rzeczywistości stadion zaczął pełnić nowe role. Od 1990 roku stał się areną największych w kraju koncertów, przyciągających czasem ponad 100 tys. widzów. Jednak z biegiem lat liczby zaczęły spadać, a stadion stracił zastosowanie. Zadomowiła się więc na nim praska Sparta, ale nie korzysta z trybun, lecz z placu gry. Mieści się na nim bowiem dokładnie 9 boisk piłkarskich. Sparta, przy wsparciu miasta, zbudowała ich 8, a zamiast dziewiątego powstał budynek administracyjny.
Brak zastosowania dla żelbetowych trybun spowodował, że niszczeją one od lat mimo wpisania do rejestru pamiątek kulturowych kraju z 2003 roku. W chwili pisania tej informacji nie wiadomo, co stanie się z obiektem. Istnieje możliwość, że wewnątrz istniejących trybun, gdzie jest wiele pomieszczeń i obszerne promenady, powstanie kompleks komercyjny, który pozwoli wpisać nowe zastosowania w istniejący budynek.